Zelfgave

De Eucharistie is niet alleen van levensbetekenis voor de christenen, zij is dat ook voor alle volkeren. De mensen in de samenleving hebben een band nodig die hen met elkaar verbindt. Ze hebben een centrum van genegenheid nodig. Voor de christenen is dit de Eucharistie. De Eucharistie is het middelpunt van onze genegenheid. Hoe mooi drukt onze Verlosser de eenwording in de Eucharistie uit door zijn gebaar van zelfgave aan zijn apostelen. Nooit had hij hun zijn gebod van de liefde zo duidelijk verkondigd: “Hebt elkaar lief zoals Ik u heb liefgehad. (Joh 13,34). 

Pater Eymard doet aan het einde van zijn laatste retraite te Saint-Maurice in 1868 deze belofte: “Maak van aanbidding het middelpunt van mijn leven.” 

Hij beleefde de Eucharistie in haar volheid: zijn aanbiddingsleven voedde zijn apostolaat en het apostolaat voedde zijn aanbiddingsleven. Zijn apostolaat en aanbiddingsleven zijn verenigd: “De haard en de vlam.”

Uit: Opnieuw vertrekken vanuit het Cenakel; de ijver voor onze eucharistische zending opnieuw ontsteken 

M.B.: “En Pierre-Julien, wat wordt er van onze persoonlijkheid?”

P.J.: “Die gelofte van de persoonlijkheid de grootste, de heiligste van alle anderen, het is de gelofte van mijzelf en van mijzelf in alle vrijheid telkens opnieuw te geven. Men hoeft niet bang te zijn om zich te geven. Je bent pas echt als je geeft, dat is Evangelie, dat is het Paasmysterie, de doorgang door de dood en de verrijzenis die zich in ons realiseert.
Ik verlies niets, maar alles waaruit ik als mens besta – gedachten en gevoelens, woorden en handelingen –, alles wordt mooier en goddelijker.
De vereniging met onze Heer vormt onze waardigheid, we worden heilig. Jezus waardeert ons menszijn, hij vergoddelijkt haar.
In Jezus Christus voel ik mij op mijn gemak, voel ik mij thuis. In hem vindt ik de genade, de vrijheid, de vrede, het leven, de eenheid met God. Degene die zich in alle vrijheid toevertrouwt aan Christus verliest zijn identiteit niet, maar wordt mens in zijn volheid.” 

Ik bemin u, zoals mijn Vader Mij heeft bemind, blijft in mijn liefde. (Joh 15,9)  Bewaar in uw Naam hen die Gij Mij gegeven hebt, opdat zij één mogen zijn zoals Wij. (Joh 17,11)
Uit Tubbergen

Dit alles gebeurt in de eucharistieviering en aanbidding. Jezus reinigt, maakt ons deelachtig aan zijn vrijheid, verlicht ons verstand, vormt ons om in Hem. 

De eucharistische aanbidding is niets anders dan een natuurlijke uitvloeisel van de eucharistieviering,  die zelf de grootste daad van aanbidding van de Kerk is.

In de apostolische brief Novo millennio ineunte van paus Johannes Paulus II en in het slotdocument van de Algemene Bisschoppensynode in 2004 worden de bisschoppen en de priesters en het hele volk van God opgeroepen tot de aanbidding van het Heilig Sacrament.

Ik beschouw het als mijn plicht parochies en andere kerkelijke groeperingen te verzoeken momenten van gemeenschappelijke aanbidding in te stellen. 

De eucharistieviering en de aanbidding openbaren de liefde van God voor iedere mens. Moge Maria, de Onbevlekte Maagd, Ark van het nieuwe en altijddurende Verbond ons begeleiden op deze weg, de komende Heer tegemoet. In haar vinden we het wezen van de Kerk op de meest volkomen wijze verwerkelijkt. De Kerk ziet in haar de “eucharistische vrouw”, de meest geslaagde afbeelding van zichzelf en beschouwt haar als onvervangbaar voorbeeld van eucharistisch leven.